مکتوبات من

سعی می کنم به کمک نوشتن کمی ساختارمندتر فکر کنم

مکتوبات من

سعی می کنم به کمک نوشتن کمی ساختارمندتر فکر کنم

لایف ایز بیوتیفول

جمعه ۳ شهریور ۱۳۹۶

 

خطر اسپویل

همه فیلم هایِی که وسطش حس کردم بهتره نیمه کاره رهاش کنم اما دوباره به هردلیلی ادامه اش را دیدم فوق العاده از آب در آمدند. یکی مونده به آخریش the usual suspect بود و این یکی فیلم ایتالیایی و بی نظیر life is beautiful . اولِ فیلم همه چیز اوکی است وهمه شادند:) دوبله انگلیسی اش هم واقعن قابل قبوله. حتی خیلی قابل قبول! سکانس اول فیلم هم با نمکه هرچند خیلی باهاش روبرو شدیم. قیافه، نحوه حرف زدن و رفتارهای گوئیدو هم نوید یک کمدی موقعیت رو میده (خودتان بالا و پایین پریدن های بنینی رو موقع اسکار گرفتن ببنید تا دستتون بیاد:دی)Buon giorno, Principessa گفتن هایِ گوئیدو هم عالیه ( مخصوصن اونجا که پشت میکروفون می ره). حتی شوخی های فیلم هم قابل قبول است. خب الان احتمالن می پرسید چته؟ بشین فیلم به این خوبی رو ببین اما من این روایت را دوست ندارم. انتظار فیلم تفکربرانگیز رو داشتم چرا که مهدی عزیز فیلم را معرفی کرده.(یک سال طولش دادم! تنها فیلمی که مهدی معرفی کرده و به نظرم درحد و اندازه های تعریف هایش نبود pulp fiction بوده اما خب بعدش متقاعد شد:)) ) بالاخره درست جایی که یک دفعه چند سال بعد را می ببینیم که بچه پنج ساله دارند، بیخیال ادامه دیدن می شوم و می گویم حوصله اش را ندارم. این جور فیلم ها خوب است ولی برای با چیپس و پفک خوردن:دی. 

چندین ساعت می گذرد. یک ساعت تا زمانی که معمولن می خوابم باقی مانده. حوصله هیچ کاری را ندارم. خب چی بهتر از فیلمی که یک ساعتش باقی مانده! برای گذران وقت ادامه اش را پلی می کنم. گوئیدو و جاشوآ رو به بهانه اصلاح نژاد به اردوگاه های آلمان ها می برن(یادمه تو کتاب زبان فارسی داشتیم که آلمان ها درست نیست و باید بگیم آلمانی ها. کام آن! کاش چیزای بدرد بخورتری یادمون میدادین) حدس میزنم درباره هولوکاست باشه. درادامه خشونت های نازی ها رو می بینیم اما گوئیدو به پسرش می گه این یک بازیه! هرکی بیشتر امتیاز بیاره بازی رو می بره. باید سخت باشی تا امتیاز بیشتری بیاری و جایزه بازی یه تانک واقعیه! و وقتی افسر نازی می گه کی آلمانی بلده تا حرف هاش ترجمه شه می ره و در حالی که بلد نیست جوری حرف می زنه که نشون بده به پسرش که این یه بازیه و البته مفاهیمش رو اون بین می گنجونه. درادامه طنز تلخ تر و تلخ تر میشه و گاهن خنده های تلخی رو به ارمغان میاره. روایت دراماتیک تری به تصویر کشیده میشه که از نظر من از نصفه اول بسی قابل توجه تره . زیبا و دردناک. مرگ گوئیدو بسی دردناکه ولی نه از نظر خودش و فریاد های we won جاشوآ در بغل مادر بسی دوست داشتنی. چقدر راضیم از دیدنش. گوئیدو فوق العاده است. زندگی را می فهمد. خیلی می فهمد. شاید نباید اجازه دهیم گوئیدو زندگی امان کم رنگ شود. 

نظرات  (۱)

  • اسماعیل نادری
  • ایول یادم باشه حتمن بزارمش تو لیست

    ارسال نظر

    کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
    اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی