درهم ورهم 8

زیردرهم ورهم 1: دوستم به من گفت اخیرن در سایت imdb اکانت ساخته و فیلم هایی که می بیند را نمره می دهد؛ خصوصن آنهایی را که به نظرش فاخرتر از آنهایی هستند که فاخر جلوه کردن یا اونهایی که او دیده اما تعداد نفراتی که رای دادن کم بوده! او می گوید تصمیم گرفته صرفن یک خواننده منفعل نباشد، هرچند معتقد است نمره او به تنهایی تاثیر خاصی روی فیلم ندارد اما واضح است که اگر قرار بود همه مانند قبلن او فکر کنند هیچ وقت امتیاز هایی که اکنون در این سایت مشاهده می شوند و استانداردی که برای نمره دهی به فیلم درحال حاضر وجود دارد، وجود نمی داشت (قبلنا با استناد به imdb فیلم می دیدم اما الان برام مهم نیست. معیارهایم عوض شده) به هرحال این تصمیم به ظاهر بی اهمیت (شاید بهتر باشه بگم تداوم وجود فکری که منجر به این تصمیم شده البته بدون صفت به ظاهر بی اهمیت! ) به نظرم موضع گیری های زندگی اش را شاید به دو قسمت پیش و بعد از این تصمیم تقسیم کند!

زیردرهم ورهم2: به بهانه سال نو می خواهم به یکی دو مورد از چیزهای خوبی که مرتبط با سال نو از شعبانعلی یادگرفتم، اشاره کنم. یادم است قبل ها در یکی از پست های شعبانعلی خوانده بودم که از معلم دینی اش (اگر اشتباه نکنم) نقل می کرد که می گفت(نقل به مضمون): خدا فراموشکار نیست که بخواهید هربار به او یادآوری کنید که حالتان را خوب کند! کافی است یکبار برای همیشه از او تقاضای حال خوب و همراهی کردنتان در این مسیر نمایید و در سایر اوقات برای آن حال خوب تلاش کنید! همین . یا در یکی دیگر از نوشته هاییش که دو/سه ماه قبل از سال 95 گذاشته بود، گفته بود که بیاییم و مثلن 40 روز قبل سال نو تصمیم به انجام کاری بگیریم و بعد سال نو آن را جشن بگیریم  و کلی چیز دیگر در همین اردر. به هرحال خوشحالم که بازهم به بهانه سال نو، پست جدیدی گذاشته بود. با نگریستن به سال گذاشته احساس کردم آنقدر که باید برایش وقت می گذاشتم، برایش وقت نگذاشتم. مطمئنم هیچ گاه خودم را نخواهم بخشید اما کلی فکر کردم که می شود در ادامه چه کرد و راه هایی هم به ذهنم رسید. امیدوارم ! کلی بازنگری دیگه هم کردم.

بعدش هم اولویت های زندگی ام را برای ادامه راه چیدم. تصمیم گرفتم دو اولویت اولم را چیزهایی بگذارم که همیشه برایم اولیت های پایین بودن.  این اولویت ها حتی برای الگوهای زندگی ام نیز جایگاه بسیار پایینی داشته و احتمالن از این به بعد هم خواهم داشت. لااقل چیزهایی که من می بینم شاهدی بر این گفته ام هستند اما بازهم در این تصمیمم مصمم هستم و می دانم آنقدر به خاطر کم توجهی در زندگی به این عامل ها آسیب دیدم و اتفاقات ناشی از آن که اندکی تردید ندارم.

زیردرهم ورهم 3:گفتم تردید. تردید لذت بخش است! اگر باعث شود در مسیری که هستی بازنگری کنی و که خب خیلی خوبه و اگرم نه که باعث میشه که بدونی تاحالا مسیر رو اشتباه نیومدی و این بهتر. لااقل مدتی فکرت را به خودش مشغول خواهد داشت و گاهی باعث می شود کمی از چیزهای دیگری که فکرت را به خود مشغول داشته اند رهایی یابی. لااقل برطرف کردن اونها مسیر ها، افراد و کلی چیز جدید پیش رویت خواهند گذاشت. لااقل برطرف کردنشان باعث می شود تردید های جدید تری  نیز برایت ایجاد شود و بازهم همون چیزهای جدید و بازنگری و این حرف ها. یادم باشد در سال جدید مواظب باشم که آنقدر غرق در روزمرگی نشوم که فرصت نشود آن طور که تردید هایم مستحق توجه هستند، بهشان توجهی نشود!

زیردرهم ورهم 4: ترم های زوج واقعن fair تر هستند. fair را از این لحاظ می گویم که بین دو ترم فقط دوهفته فرصت است و خب وقت نمیشه همه درس ها رو پیش از رفتن به کلاس آموخت! یاد ترم پیش افتادم و اینکه یه عده نشسته بودند کل درس ها رو خونده بودن تو تابستون و خب کلی هم هرجلسه صرفن برای اظهار فضل کلاس رو منحرف می کردن و روند یادگیری رو مختل می کردند. اینکه فکرکنی خیلی حالیته و همیشه هم جواب های قطعی برای همه چیز تو آستینت باشه ترحم انگیزه. خیلی خوبه که آدم کتاب بخونه. اصن برای ملتی که کتاب نمی خونن کتاب درسی خوندن اونم وقتی فورسی در کار نیست خیلی امید بخشه ولی اگه بخوام از بالاتر نگاه کنم کتاب خوندنی که اندکی رفتارت را تغییر ندهد به چه دردی می خورد؟ کمی دلم به حالشون می سوزه. اینکه می گی وفت نداری فیلم ببینی یا کتاب غیردرسی بخونی... اصن طرز تفکرت ترحم برانگیزه