یکی از کشفیات جدیدم آهنگ "دوستت دارم" از علیرضا قربانی است که قیصرامین پور شعر آن را سروده است. به نظرم اگر اسمش "تو را دوست دارم" بود بهتر بود. در این سه روز آن قدر آن را گوش داده ام که کمترین آهنگی را توانسته ام تا این حد گوش بدهم و لذت ببرم. یادم است اولین باری که آلبوم دخت پری وار قربانی را شنیدم، نظرم این بود که قربانی بازهم درصدد است که موفقیت حریق خزان (به نظرم یی نظیرترین آلبومی است که تا به حال از اوشنیده ام) را تکرار کند اما ناموفق بوده است. یادم است جز آهنگ دخت پری وار از بقیه ترک هایش خوشم نیامد اما نظر کنونی ام مخالف آنچه است که در گذشته می اندیشیم. شاید آن موقع آن قدر در آلبوم های قدیمی اش نظیر برسماع تنبور و قطره های باران غرق بودم و سبک آنها آن قدر با دخت پری وار فاصله داشت که چنین می اندیشیدم اما اکنون فک می کنم تک تک ترک هایش فوق العاده است. از پرده نشین با شعر زیبای بهمنی گرفته تا دریای بی پایان و موزیکالیته ای که روی صبح آزادی قرار گرفته است.
شعر آقای امین پور به این صورت است:
من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم
سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم
جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم
پی نوشت: ترک "دوستت دارم" در بیپ تونز(+)
- ۰ نظر
- ۱۱ بهمن ۹۵